Własne ujęcie wody – niezbędne elementy

Pobieranie wody ze studni przebiega w sposób bardzo nieregularny. Przez większość dnia, kiedy domownicy są w pracy czy w szkole, pompa, która stanowi podstawowy element studni, może w ogóle się nie załączać. Podczas gdy w godzinach popołudniowych czy wieczornych w tym samym czasie jeden z użytkowników bierze prysznic, inny wstawia pranie, a trzeci spuszcza wodę w toalecie. Przy tak nieregularnym zapotrzebowaniu na wodę trudno właściwie dostosować pracę pompy. Najprostszym sposobem na uregulowanie pracy pompy jest zamontowanie wyłącznika ciśnieniowego, który będzie reagował na spadek ciśnienia w układzie w czasie pobierania wody. Aby taki wyłącznik funkcjonował prawidłowo przez długi czas, pompa nie powinna się włączać częściej niż około 20 – 30 razy na godzinę, a tak niestety w domach jednorodzinnych dzieje się najczęściej. W tego typu instalacjach występują częste krótkotrwałe pobory niewielkich ilości wody, co jest bardzo szkodliwe dla pracy pompy i samego wyłącznika. Dobrym sposobem na zmniejszenie częstotliwości załączeń pompy jest wówczas montaż hydroforu, czyli zbiornika na wodę. Można z niego zrezygnować, jeśli woda pobierana ze studni ma służyć wyłącznie do podlewania ogrodu, wówczas można sterować pracą pompy ręcznie. Jjeśli jednak woda ze studni ma obsługiwać całe gospodarstwo domowe, wówczas zakup hydroforu jest niezbędny.

W tradycyjnych hydroforach nad powierzchnią wody znajduje się warstwa powietrza (tzw. „poduszka”, stąd określenie tego typu hydroforów jako hydrofory z poduszką powietrzną). W czasie pracy pompy, kiedy hydrofor napełnia się wodą, powietrze ulega sprężeniu. W chwili gdy ciśnienie wzrośnie do odpowiedniego poziomu, pompa się wyłącza. Kiedy natomiast ciśnienie spadnie, na skutek poboru wody przez domowników, pompa samoczynnie się uruchamia. W takich warunkach praca pompy jest niezależna od częstotliwości poboru wody, zależy z kolei od zakresu ciśnienia powietrza jaki jest nastawiony na wyłączniku ciśnieniowym w hydroforze, dzięki czemu nie zużywa się tak szybko. W hydroforach z poduszką powietrzną zbiornik w kształcie walca jest duży i ma pojemność od 100 l do nawet 300 l.

Wadą tego typu urządzeń jest bezpośredni kontakt wody z powietrzem, co sprzyja ich rozregulowaniu (m. in. może nastąpić ubytek powietrza na skutek jego stopniowego rozpuszczania się w wodzie).

Producenci poza tradycyjnymi hydroforami mają również w swojej ofercie urządzenia nowszej generacji, tzw. hydrofory membranowe, które są pozbawione tych wad. Zostało to osiągnięte dzięki umieszczeniu wewnątrz zbiornika elastycznej gumowej membrany. Zbiornikiem wody w tego typu urządzeniach jest gumowy worek, znajdujący się w metalowej obudowie, rozdzielający wodę od powietrzna. Hydrofory membranowe mają zdecydowanie mniejsze pojemności, maksymalnie 50 – 60 litrów, a więc idealnie nadają się do mniejszych pomieszczeń gospodarczych. Poza tym są zdecydowanie mniej hałaśliwe niż hydrofory tradycyjne, dzięki czemu komfort ich użytkowania jest dużo wyższy.